مه
به نقل از گیمفا:
ده سال پیش در بهار ۱۳۹۰، در اولین جشنواره بین المللی بازیهای رایانه ای تهران، که به همت بنیاد ملی بازی های رایانه ای برگزار شد، ایران اولین برگ برنده صنعت بازیسازی خود را شناخت. بازی «کوهنورد» که هنوز در خاطرات گیمرها جای دارد، در شش رشته نامزد دریافت جایزه اول شد و با شایستگی هر چه تمام رأی هیئت داوران این جشنواره را بعنوان بهترین بازی سال ۹۰ دریافت کرد. با این حال بدلیل عدم پوشش تبلیغاتی کافی برای معرفی هر چه بهتر این بازی در ایران، بسیاری از گیمرها با این بازی فاخر آشنایی ندارند، بازی که بدلیل پایان انتشارش، جای خالی اش بیشتر احساس میشود و باید منتظر خبرهای آتی این بازی از استودیو نیو، سازنده آن باشیم.
در این مقاله سعی داریم «کوهنورد» را بعنوان بازی شایسته سال ۹۰ بررسی و وجوه درخشان این بازی دوست داشتنی و به نوعی کلاسیک را مرور کنیم:
تجربه
«کوهنورد» از حیث فراهم آوردن دنیایی برای کسب تجربه های جدید برای مخاطبین خود، از حیث رقابت بسیار موفق عمل کرد. این بازی از زبان مخاطبین بی طرفش با صفاتی همچون «شاهکار» و «بازی جلوتر از زمان خود» توصیف شد. بازی که برخلاف بسیاری از بازی های همزمانش در ایران، سعی نداشت شاخ یک بازی خارجی را بشکند و یا همتا و کلونی از آنها باشد بلکه کوهنورد تمام و کمال یک بازی منحصر بفرد با دنیایی جدید و تعاریف خاص خود را به تصویر کشید و فارغ از درگیریهای فکری بسیاری از بازیسازان ایرانی آن زمان برای تقابل یا کپی کردن یک نمونه خارجی بود. از اینرو با انتخاب کوهنورد بعنوان بهترین بازی سال ۹۰، ما یک بازی اصیل را بعنوان بازی اول تاریخ جشنواره های این صنعت در کشورمان معرفی و به آن دست یافتیم. این موضوع یکی از مهمترین و درست ترین رویکردهایی بود که میتوانست در این جشنواره برای شروع هدایت صنعت یک کشور و جریانسازی درست برای تولیدکنندگان آن اتفاق بیفتد و کوهنورد را بعنوان یک بازی اصیل و نه عاریه ای یا کلون، الگو قرار دهد. به تجربه، هسته بازی کوهنورد با چشمانی باز کاملا متمرکز بر لحظه لحظه تجربه شما از این بازیست و همین موضوع باعث پیوند قوی با مخاطبین وفادارش شد طوری که برخی با وجود ایرادات فنی در حین بازی برای تمام کردن بازی تلاش و اشتیاق نشان دادند و هنوز برخی در اوقات فراغت این عنوان را مجدد بازی میکنند.
خلاقیت
با نگاهی به سایر عناوین استودیو نیو می توان گفت استودیو نیو در انتخابهایش، خوب عمل می کند و این موضوع در سایر بازیهای جدید این استودیو همچون فاویان، اسباب بازی فنری و یا انتخاب موضوع محیطبانی و حیات وحش بخوبی دیده میشود. «کوهنورد» بعنوان یک بازی سکوبازی بهترین الهامات و انتخابهای این ژانر را در خود جای داد، اما به آنها محدود نشد. خلاقیت و تازگی در دنیای «کوهنورد» هم تنیده شده و تجربه یک بازی جدید، با گیم پلی هایی با ایده های کوچک و بزرگ را به ما نشان داد که هنوز برخی از آنها در نمونه های خارجی دیده نشده یا دیرتر در بازیهای بزرگ دیده شد. هر مرحله از کوهنورد شما را با یک گیم پلی جدید و پیش بینی نشده روبرو میکند که مهارت در آن در مراحل بالاتر کاملا موثر و نجات بخش خواهد بود. یکی از نوآوریهای کوچک اما پیشرو که در کوهنورد معرفی و مغفول ماند، استفاده از سیستم امتیاز دهی سه تاییست که در دنیای امروز بازیهای موبایل با سه ستاره شناخته میشود و همزمان با بازی کوهنورد، توسط شرکت روویو در بازی انگری بردز ابداع و در بین بازیهای دنیا بعنوان یک استاندارد رایج شد، با این تفاوت که در ابداع کوهنورد هر پرچم(ستاره) خود سه سطح برنزی، نقره ای و طلائی بهمراه داشت که می توانستید با بازی بهتر آنرا به سطح بالاتر ارتقاء دهید.
پیشرو
کوهنورد توسط نسل دوم بازیسازان ایران ساخته شد، نسلی پیشرو که کار خود را از دهه ۷۰ آغاز و اثری با هویت مستقل و بدون اقتباس و عاریه از جایی ارائه داد. کوهنورد جایگاه رقابتی فراتر از بازیهای ایرانی هم دوره خود را هدف داشت و این نگرش پیشرو در کوهنورد آنرا در طراز رقابت جهانی قرار داد طوری که بعد از گذشت سالها حتی برخی بازدیدکنندگان خارجی این بازی، هنوز کوهنورد را بخاطر داشتند. کوهنورد با ماندگاری در اذهان مخاطبین یکدهه اخیر براحتی این پتانسیل را دارد که بعنوان نماد بازیهای خلاق و اصیل ایرانی در مسیری قرار بگیرد که سوپر ماریو بعنوان یک نماد در ژاپن پشت سر گذاشت. کوهنورد در بعد رقابتی از منظر کیفیت تولید نیز یکی از بازیهای مثال زدنی است که با موتور گیم میکر ساخته شد طوریکه در زمان خود که هنوز خبری از موتورهایی مثل یونیتی نبود، ساخته شدن این بازی با موتور گیم میکر برای مخاطبین و کسانی که با این موتور کار میکردند و یا آشنا بودند، باور نکردنی بود.
مؤثر
با نگاهی به وقایع ۱۲ سال اخیر شاید بتوان گفت دریافت عنوان بهترین بازی سال ۹۰، برای بازی کوهنورد دور از انتظار نبوده زیرا کادر بنیاد ملی بازیهای رایانه ای، ماه ها قبل از برگزاری جشنواره به شایستگی های این بازی از منظر کارشناسانش پی برده بود و به این خاطر از طراح و کارگردان این بازی، یعنی «فرهود فرمند» بعنوان مشاور و کارشناس خود برای همکاری با آن سازمان دعوت بعمل آورد. این اولین تأثیر و جریانی نبود که کوهنورد فراهم آورد و ما میدانیم مشابه همین دعوت در سطح آکادمیک از کارگردان این اثر توسط یک آکادمی اروپایی در سال ۲۰۱۷ نیز انجام شد و فرهود فرمند را بعنوان تنها مدرس مدعو رشته بازیسازی در سطح آکادمیک و بین الملل معرفی کرد. ابراز تمایل برخی بازیسازان بعد از معرفی کوهنورد برای همکاری با فرمند برای رسیدن به سطح کیفی همچون کوهنورد جریان مثبت دیگری بود که در ۱۰ سال اخیر شکل گرفت؛ با این حال فرمند سعی کرد تمرکز خود بر فعالیتهای استودیو نیو بعنوان ذهن متفکر و خلاق این استودیو را حفظ کند. الهام های ریز و درشت از بازی کوهنورد در بین برخی بازیهای ایرانی و گرایش بیشتر بازیسازان در یکدهه اخیر به ساخت بازیهای دوبعدی خوب تا بازیهای سه بعدی نه چندان قوی، یکی از جریانات و اهدافی بود که به گفته سازندگان کوهنورد همیشه بعنوان یک پیام و هدف مد نظر داشتند تا به همکاران خود منتقل کنند، گرچه با ظاهر شدن بازیهای دوبعدی جدید خارجی بعد از کوهنورد، مثل بازی خارجی ریمن باز رویکرد برخی بازیسازان به سمت ساخت بازیهای کلون منحرف شد.
کوهنورد موفق شد به عنوان بهترین بازی در اولین جشنواره بازیهای رایانه ای ایران سال ۹۰ معرفی شود ولی اعتقاد داریم هنوز به جایگاه واقعی خود دست پیدا نکرده است. این عنوان با وجود حضورش بعنوان یک بازی، یک ابرقهرمان جدید را رونمایی کرد که خود این موضوع اهمیت کوهنورد را دو چندان میکند و میتواند بیش از پیش تأثیرات مثبتی بر سایر رسانه ها و مدیاهای داخلی همچون کمیک داشته باشد که سالهاست از حضور، رشد و صنعتی شدن در کشور باز مانده اند. اگر چه استودیو نیو با رونمایی کاراکتر جدید خود «محیطبان نیواح» مسیر توسعه بازیهای سکوبازی را همچنان پیش میبرد ولی امیدواریم شاهد بازگشت کوهنورد نیز باشیم.
